Belang
Er is ondertussen een derde partij overigens die geen belang heeft bij het succes van elektronische sigaretten:
de farmaceutische.
Er zijn geen cijfers van hoeveel winst die maakt door pillen, pleisters en andere middelen te verkopen die je moeten doen stoppen met roken, maar het is in elk geval een veelvoud van de 3,5 miljard die de sector van e-sigaretten en de makers van vullingen daarvoor dit jaar zullen draaien.
Dat laatste geeft aan hoe klein de slagkracht momenteel is van de makers van e-sigaretten om hun case te maken.
15 keer schadelijker?
Los daarvan is er de rol van de media. Zo werd in de media groot spel gemaakt dit jaar over twee studies die zouden aantonen dat het roken van e-sigaretten “zelfs 15 keer schadelijker” (een titel op zowat alle Vlaamse krantensites en die van de openbare omroep) zou zijn.
Een eerste was eentje die zou aantonen dat het aantal jonge rokers van de e-sigaretten verdrievoudigd was. Een "dramatische stijging", zegt Adam Leventhal, hoogleraar preventieve geneeskunde en psychologie aan de Universiteit van Zuid-Californië. Alleen: de studie bleek bijzonder slecht in elkaar te zitten. Ze vond plaats in één school in Los Angeles. Ze hield geen rekening met de vraag of die tieners geswitcht waren van gewone sigaretten. En de vraagstelling was “heb je ooit een e-sigaret geprobeerd?”
Diacetyl
Een andere studie, over de smaakstoffen in die e-sigaretten, werd gewoonweg compleet verkeerd geïnterpreteerd door de media. In 75 % van de e-sigaretten zat diacetyl zo bleek, een artificiële smaakversterker. Die kan iets veroorzaken dat popcornlongen heet, een longaandoening genoemd naar de werknemers van de popcornfabriek die ermee te maken kregen.
Alleen: terwijl die stof wel degelijk in e-sigaretten zit, zit er 100 keer meer diacetyl in gewone sigaretten, en zelfs die hoeveelheid is niet genoeg om de ziekte op te lopen die de werknemers van de fabriek hadden, bleek uit een onderzoek van Harvard.
Er zijn in de VS een aantal profs bezig met te bestuderen hoe dat juist zit, waarom een groot deel van de media zich zo makkelijk laat meeslepen in de propaganda tegen de e-sigaret. Ze zijn al tot een aantal opmerkelijke conclusies gekomen. Die gaan op voor Amerika in eerste instantie, maar toch. Ten eerste: de sector van e-sigaretten is geen traditionele klant van de media. Er wordt niet geadverteerd. “De media begon pas resoluut en consequent te berichten over de gevaren van tabak vanaf het moment dat het verboden werd om reclame te maken voor sigaretten” luidt het.
Daarvoor was alles nog in de voorwaardelijke wijze.
Ten tweede: de meeste media, wegens onder druk staand, voeren een politiek van toch maar geen standpunten in te nemen die lezers of kijkers voor het hoofd kunnen stoten. “Ze volgen gewoon” horen we daarover bij die onderzoekers. “En als de cijfers zeggen dat zelfs minder dan 20% van de lezers denkt dat e-sigaretten slecht zijn, dat ze dat standpunt zullen overnemen. Zeker over dingen waar ondertussen een stigma hangt zoals roken.”
Hallucinant
Onze politici doen hetzelfde voorlopig. Net zoals de HGR in zijn advies, denkt ook minister van Volksgezondheid De Block dat de elektronische sigaret met nicotine weliswaar “een rol kan spelen” in het tabaksontmoedigingsbeleid. Maar, het de HGR adviseert nu onder meer "om e-sigaretten enkel in gespecialiseerde verkooppunten te verkopen, waar de nodige informatie verstrekt wordt en, nog beter, waar opgeleid personeel de klant begeleidt". Dat is hallucinant: gewone sigaretten mogen aan de kassa van een warenhuis blijven liggen en uit automaten worden gehaald, maar iets dat wetenschappelijk als 95% veiliger wordt beschouwd niet.
